Delen
Wanneer ik op zondagochtend in de kerk zit, zit ik graag te schrijven. Hierbij mijn excuses aan de sprekers die ik niet helemaal hoor op zo'n moment. Gelukkig wordt het opgenomen en kan ik het terug luisteren. Het kan.... ;).
Ik hou ervan hoe ik op zo'n moment me kan laten gaan in mijn gedachten, gevoelens en beelden. En vaak komt er dan van alles in me op. Daar heb ik dan een mooi boekje voor waarin ik het opschrijf. En daar laat ik het dan ook meestal staan. Ik vraag me dan ook af; 'Waarom zou ik het delen, waarom in een blog verwerken?'. Hm, liever hou ik het ook voor mezelf. Het is persoonlijk, dichtbij, kwetsbaar. Maar toch kriebelt er iets om het op te schrijven. Waarom? Dat is pure egoïsme denk ik. Ik hou er zelf van. Wanneer ik zoiets lees wordt ik geraakt en doet het iets met me. Ik lees het graag wanneer anderen het delen. En daarom deel ik het. Al zou het maar 1 iemand aanspreken dan is het geslaagd. Dus daarom :).
Sometimes there is too much I can handle. That life is too hard.
I feel that life is overwerwelming an I am falling short.
I see so much unhappiness and pain. So much struggle and strive.
Can You close my eyes? Can You close my heart?
I close my eyes and I expect darkness, but there is something else.
I see a soft light, getting brighter and warmer. I see a face full of strenght and love.
Like a Lion, like a Lamb, but full Human.
The light travelled though acient times and the future. It has been everywhere.
It has seen all the angels and people.
It is all knowing and it finds its way to me.
It expects nothing from me, it doesn't want anything.
It is not demanding.
It only whispers:
'You are my beloved, I want to be with you.
You are the reason that I am here.
I am giving you hope. I am giving you life and strenght.
I will Always be here with you.'
Ik hou ervan hoe ik op zo'n moment me kan laten gaan in mijn gedachten, gevoelens en beelden. En vaak komt er dan van alles in me op. Daar heb ik dan een mooi boekje voor waarin ik het opschrijf. En daar laat ik het dan ook meestal staan. Ik vraag me dan ook af; 'Waarom zou ik het delen, waarom in een blog verwerken?'. Hm, liever hou ik het ook voor mezelf. Het is persoonlijk, dichtbij, kwetsbaar. Maar toch kriebelt er iets om het op te schrijven. Waarom? Dat is pure egoïsme denk ik. Ik hou er zelf van. Wanneer ik zoiets lees wordt ik geraakt en doet het iets met me. Ik lees het graag wanneer anderen het delen. En daarom deel ik het. Al zou het maar 1 iemand aanspreken dan is het geslaagd. Dus daarom :).
Sometimes there is too much I can handle. That life is too hard.
I feel that life is overwerwelming an I am falling short.
I see so much unhappiness and pain. So much struggle and strive.
Can You close my eyes? Can You close my heart?
I close my eyes and I expect darkness, but there is something else.
I see a soft light, getting brighter and warmer. I see a face full of strenght and love.
Like a Lion, like a Lamb, but full Human.
The light travelled though acient times and the future. It has been everywhere.
It has seen all the angels and people.
It is all knowing and it finds its way to me.
It expects nothing from me, it doesn't want anything.
It is not demanding.
It only whispers:
'You are my beloved, I want to be with you.
You are the reason that I am here.
I am giving you hope. I am giving you life and strenght.
I will Always be here with you.'
Reacties
Een reactie posten