Tekenen

Altijd, ik hou van het woord altijd net zoals het woord nooit, wanneer ik de blogs van Jasper van der Kolk lees over creativiteit en dan specifiek over tekenen, doet dat iets met me. De laatste tijd hoor ik steeds vaker dat iedereen kan tekenen. Iedereen, behalve ik dacht ik dan. Ik hoor ze vertellen over dat wanneer je denkt dat je dit niet kan dit komt omdat dit vroeger tegen je gezegd is. Dat klopt, heel vaak. Dus ben ik gestopt met tekenen. Op de middelbare school en op de SPW besteedde ik het tekenen uit aan anderen, want dat kon ik wel, anderen aan het werk zetten. Met als gevolg soms een hoger cijfer dan degene waaraan ik het uitbesteedde. Misschien omdat ik er zo mooi over kon vertellen (lees opscheppen).
Iedereen kan dus tekenen. Aangezien ik dit jaar mezelf heb beloofd geen angst meer te vermijden en in de ogen aan te kijken hoort daar tekenen ook bij. Het blijft natuurlijk niet bij aankijken, ik zal het ook moeten doen. Pen op papier en gaan. Elke dag iets. Het hoeft niet te lijken op iets. De zaken waar ik mee bezig ben komen er toch wel in terug, net als in mijn blogs.
Op Instagram zie ik steeds vaker van die kleine 'makkelijke' tekeningetjes die iets helder maken. Toen ik die zag wist ik dat ik dat ook kon. Geen kunst, gewoon wat krabbels die iets uitdrukken.
Ik merk dat ik het leuk vind. Ik vind wat lijnen op papier zetten, wat oefenen met tekenen, leuk. Ik ga wat meer uit mijn hoofd, ontspan en heb plezier. Voor mij genoeg redenen om door te gaan.