Duiveltjespolitiek
Even geleden had ik een training over eetstoornissen. Wanneer ik mbt dit onderwerp een training kan volgen pak ik dat altijd aan. Zeer interessant, omdat ik er zoveel in herken. De denkprocessen en gevoelens die erbij horen, een vertekend lichaamsbeeld en een verstoorde relatie met eten. Been there, done that. Vanaf mijn 14de hongerde ik mezelf uit en werd erg dun (at 2 boterhammen over de hele dag en in de avond wat groente en een klein stukje vlees) en paar jaar daarna ben ik heel veel aangekomen. En wanneer ik mezelf in de spiegel zag kwam dat nooit overeen met hoe het werkelijk was. In een vorige blog 'Over eten' schreef ik hier eerder over wat er voor mij veranderde nadat ik niet meer alles kon eten.
De training die ik hierboven noem viel wat tegen, maar elke keer kwam het terug in mijn gedachten. Vooral de naam 'eetstoornis' bleef hangen. Ik vind dat een lastige naam. Uiteindelijk zit de stoornis niet in het eten, denk ik. En toen kwam de naam: 'duiveltjespolitiek' in me op. Politiek plaats je meestal buiten jezelf. Het gaat over het nemen van keuzes en besturen. Deze politiek zit in jezelf. Volgens mij is dit geen bestaand woord, maar van mij mag het in de Dikke Van Dale. Dan zal de betekenis van duiveltjespolitiek zoiets zijn: 'Als mens verschillende destructieve gedachten hebben of gevoelens ervaren. Deze gaan in discussie met elkaar als doel keuzes maken die niet goed voor je zijn en jezelf besturen vanuit tekort en zonder liefde. Dit resulteert in je eigenwaarde verliezen en zelfhaat.' Er zal ook nog iets bij kunnen met gevoelens van schaamte, walging of angst wat het oproept.
Duiveltjespolitiek is genadeloos. Ge-na-de-loos. Soms heb je het niet door. Dan gaat je dag heel rustig over in duiveltjespolitiek. En uiteindelijk maak je keuzes die niet goed voor je zijn, bijvoorbeeld teveel of te weinig eten. Maar het kan ook toegeven aan een verslaving of totale controle willen. Er is gelukkig ook goed nieuws, je kunt het ontmaskeren met liefde en genade. Liefde voor jezelf en voor de ander.
'De liefde is geduldig en vol goedheid. De liefde kent geen afgunst, geen ijdel vertoon en geen zelfgenoegzaamheid. Ze is niet grof en niet zelfzuchtig, ze laat zich niet boos maken en rekent het kwaad niet aan, ze verheugd zich niet over het onrecht maar vind vreugde in de waarheid. Alles verdraagt ze, alles gelooft ze, alles hoopt ze, in alles volhardt ze.' 1 Kor 13:4-7.
Paulus spreekt over de liefde alsof het een continu bestaand iets is. Hij heeft het niet over een gevoel dat komt en gaat. Dit is een blijvend iets. Hij heeft het over liefde van God dat altijd beschikbaar is. Dat zacht is, maar niet slap. Dat krachtig is, maar het vernietigt je niet, alleen die gedachten en gevoelens die destructief zijn. Het ideale middel tegen duiveltjespolitiek.
De training die ik hierboven noem viel wat tegen, maar elke keer kwam het terug in mijn gedachten. Vooral de naam 'eetstoornis' bleef hangen. Ik vind dat een lastige naam. Uiteindelijk zit de stoornis niet in het eten, denk ik. En toen kwam de naam: 'duiveltjespolitiek' in me op. Politiek plaats je meestal buiten jezelf. Het gaat over het nemen van keuzes en besturen. Deze politiek zit in jezelf. Volgens mij is dit geen bestaand woord, maar van mij mag het in de Dikke Van Dale. Dan zal de betekenis van duiveltjespolitiek zoiets zijn: 'Als mens verschillende destructieve gedachten hebben of gevoelens ervaren. Deze gaan in discussie met elkaar als doel keuzes maken die niet goed voor je zijn en jezelf besturen vanuit tekort en zonder liefde. Dit resulteert in je eigenwaarde verliezen en zelfhaat.' Er zal ook nog iets bij kunnen met gevoelens van schaamte, walging of angst wat het oproept.
Duiveltjespolitiek is genadeloos. Ge-na-de-loos. Soms heb je het niet door. Dan gaat je dag heel rustig over in duiveltjespolitiek. En uiteindelijk maak je keuzes die niet goed voor je zijn, bijvoorbeeld teveel of te weinig eten. Maar het kan ook toegeven aan een verslaving of totale controle willen. Er is gelukkig ook goed nieuws, je kunt het ontmaskeren met liefde en genade. Liefde voor jezelf en voor de ander.
'De liefde is geduldig en vol goedheid. De liefde kent geen afgunst, geen ijdel vertoon en geen zelfgenoegzaamheid. Ze is niet grof en niet zelfzuchtig, ze laat zich niet boos maken en rekent het kwaad niet aan, ze verheugd zich niet over het onrecht maar vind vreugde in de waarheid. Alles verdraagt ze, alles gelooft ze, alles hoopt ze, in alles volhardt ze.' 1 Kor 13:4-7.
Paulus spreekt over de liefde alsof het een continu bestaand iets is. Hij heeft het niet over een gevoel dat komt en gaat. Dit is een blijvend iets. Hij heeft het over liefde van God dat altijd beschikbaar is. Dat zacht is, maar niet slap. Dat krachtig is, maar het vernietigt je niet, alleen die gedachten en gevoelens die destructief zijn. Het ideale middel tegen duiveltjespolitiek.
Reacties
Een reactie posten